واشرهای فاصله گذار و درزگیر (Sealing and spacing washers)
واشرهای درزگیر یا آب بند که با Z مشخص می شوند، تشکیل کاسه نمدهای مارپیچی شکل را می دهند که از کارآیی زیاد برخوردارند. کارآیی آنها به تعداد و طراحی واشرها بستگی دارد. تولید آنها در دو نوع استاندارد و توپر Flocked انجام می شود. بسته به درجه آلودگی محیط و فواصل روانکاری مورد نیاز تا چهار سری از این واشرها را کنار هم نصب می کنند. این واشرها با سایر کاسه نمدها نیز به صورت ترکیبی بکار می روند. اگر به روانکاری برینگی که در دو طرف آن واشر درزگیر نصب شده است، نیاز باشد، استفاده از یک دست واشر فاصله گذار ZW باعث ایجاد یک مسیر آزاد جهت عبور گریس و رسیدن آن به برینگ می شود. یک دست واشر فاصله گذار شامل یک واشر برای نصب در داخل سوراخ محفظه و یکی بر روی شافت می شود. استفاده از واشرهای درزگیر توپر در مواردی که نیاز به حفاظت برینگ در برابر مواد اضافی خشک نظیر خاک، ماسه و سیمان و نظایر آنها باشیم و یا در مواردی که به علت کمبود فضا قادر به استفاده از چند سری واشرهای استاندارد نباشیم، مقرون به صرفه است. واشرهای درزگیر استاندارد در مواردی نظیر تسمه نقاله بکار می روند. یک دست واشر شامل یک واشر شافت و یک واشر محفظه می شود. جنس آنها فولادی بوده ضمن فسفاته شدن، توسط مواد محافظ روکش می شوند. سطح بیرونی واشر محفظه سطح داخلی واشر شافت جهت نیل به یک انطباق سفت، حالت مخروطی دارند. واشرهای توپر دارای یک واشر پلاستیکی نازک نیز هستند که از جنس پلی آمیدی مقاوم در برابر سایش می باشد. واشرهای فاصله گذار نیز فولادی بوده و ضمن فسفاته شدن توسط مواد محافظ روکش می شوند. محل نصب واشرهای درزگیر در داخل محفظه باید بقدر کافی عریض باشد بطوریکه حدوداً 1 mm بین واشر و جداره محفظه فاصله باشد. قبل از نصب واشرها، فضاهای خالی بین دو واشر در یک دست آن باید توسط گریس ضد آب و ضد زنگ پر شود. سطوح داخلی و بیرونی آنها هم کمی گریسکاری شوند. جهت ممانعت از چرخش واشرها می توان از وسایلی نظیر بوش استفاده کرد.