چگونگی کاهش اصطکاک
یاتاقان‌های ساده به طرز گسترده‌ای استفاده می‌شوند و از سطوح برای تماس سایشی استفاده می‌کنند. به‌خصوص با وجود روانکاری، معمولاً عمر و اصطکاک قابل قبولی خواهند داشت.
یاتاقان‌های با اصطکاک کم معمولاً به خاطر راندمان‌شان، کاهش فرسایش و استفاده گسترده در سرعت‌های بالا را ممکن می‌کنند و دارای اهمیت‌اند. اصولاً یک یاتاقان می‌تواند اصطکاک را با توجه به شکلش، ترکیبات مواد تشکیل دهنده و یا با معرفی و داشتن یک سیال بین سطوح و یا جدا کردن سطوح با یک میدان الکترومغناطیسی، کاهش دهد.
تاثیر شکل روی اصطکاک:
مزایای شکل را با استفاده از غلتک و یا شکل دادن یاتاقان خمشی حاصل میکند.
تاثیر مواد تشکیل دهنده:
با بهره‌گیری از طبیعت موادی که یاتاقان‌ها را تشکیل می‌دهند. (یک مثال می‌تواند استفاده از پلاستیک باشد که اصطکاک سطحی کمی دارد.)
تاثیر استفاده از سیال:
با بهره بردن از ویسکوزیته کم یک لایه سیال مانند یک روانساز و یا یک واسطه فشرده شده که از برخورد دو سطح جلوگیری کند؛ یا با کاهش نیروی عمودی بین آن‌ها.
تاثیر استفاده از میدانها:
با استفاده از میدان‌های الکترومغناطیسی، مانند میدان مغناطیسی، تا از برخورد سطوح جامد جلوگیری کند.
حتی می‌توان از ترکیبی از این‌ها در یک یاتاقان بهره برد. مثال این قسمت برای زمانی است که یک اتاقک از پلاستیک ساخته شده باشد و بین توپ‌ها (غلتک‌ها) که با شکل‌شان اصطکاک را کم می‌کنند، فاصله ایجاد کند و تکمیل‌شان کند.